درمان پیسی با غازیاغی

ویتیلیگو چیست؟

ویتیلیگو ( vit-il-EYE-go ) یک بیماری پوستی است که باعث می شود پوست رنگ خود را از دست بدهد. نواحی سفید صاف (در صورتی که کمتر از ۵ میلی متر یا بزرگتر از آن ماکول نامیده می شود) روی پوست فرد ظاهر می شود. اگر ویتیلیگو در محلی که دارای مو است دارید، موهای بدن شما نیز ممکن است سفید شوند.

این عارضه زمانی رخ می‌دهد که ملانوسیت‌ها (سلول‌های پوستی که ملانین تولید می‌کنند، ماده شیمیایی که به پوست رنگ می‌دهد یا رنگدانه‌ها) توسط سیستم ایمنی بدن از بین می‌رود.

ویتیلیگو چگونه پیشرفت می کند؟

ویتیلیگو معمولاً با چند لکه سفید کوچک شروع می شود که ممکن است به تدریج در طول چند ماه در بدن پخش شود. ویتیلیگو معمولاً روی دست‌ها، ساعدها، پاها و صورت شروع می‌شود اما می‌تواند در هر قسمتی از بدن از جمله غشاهای مخاطی (پوشش مرطوب دهان، بینی، ناحیه تناسلی و رکتوم)، چشم‌ها و گوش‌های داخلی ایجاد شود.

گاهی اوقات لکه های بزرگتر به بزرگ شدن و گسترش ادامه می دهند، اما معمولاً سال ها در یک مکان باقی می مانند. مکان ماکول های کوچکتر با گذشت زمان تغییر می کند و تغییر می کند، زیرا مناطق خاصی از پوست رنگدانه های خود را از دست می دهند و دوباره به دست می آورند. ویتیلیگو در میزان پوست آسیب دیده متفاوت است، به طوری که برخی از بیماران نواحی کم رنگدانه و برخی دیگر با از دست دادن گسترده رنگ پوست را تجربه می کنند.

انواع ویتیلیگو چیست؟

ویتیلیگو می تواند:

ژنرالیزه که رایج ترین نوع آن است که لکه های زرد در نقاط مختلف بدن ظاهر می شوند.
طولی ، که به یک طرف از بدن و یا یک منطقه محدود، مانند دست یا صورت.
مخاطی که بر غشاهای مخاطی دهان و/یا اندام تناسلی تأثیر می گذارد.
فوکال که نوع نادری است که در آن لکه‌های زرد در ناحیه کوچکی قرار دارند و در عرض یک تا دو سال با الگوی خاصی پخش نمی‌شوند.
تریکوم، به این معنی که یک مرکز سفید یا بی رنگ وجود دارد، سپس ناحیه ای با رنگدانه روشن تر و سپس ناحیه ای از پوست معمولی رنگی وجود دارد.
یونیورسال ، نوع نادر دیگری از ویتیلیگو، و نوعی که در آن بیش از ۸۰ درصد پوست بدن فاقد رنگدانه است.

ویتیلیگو چقدر شایع است؟

ویتیلیگو در حدود ۱٪ یا کمی بیشتر از جمعیت در سراسر جهان رخ می دهد. ویتیلیگو همه نژادها و جنسیت ها را به طور یکسان تحت تاثیر قرار می دهد. اما در افرادی که پوست تیره‌تری دارند بیشتر قابل مشاهده است. اگرچه ویتیلیگو می تواند در هر فردی در هر سنی ایجاد شود، اما بیشتر در افراد ۱۰ تا ۳۰ ساله ظاهر می شود. ویتیلیگو به ندرت در افراد خیلی جوان یا خیلی مسن ظاهر می شود.

چه چیزی باعث ویتیلیگو می شود؟

اگرچه علل ویتیلیگو به طور کامل شناخته نشده است، تعدادی نظریه مختلف وجود دارد:

اختلال خود ایمنی: سیستم ایمنی فرد مبتلا ممکن است آنتی بادی هایی ایجاد کند که ملانوسیت ها را از بین می برد.
عوامل ژنتیکی: عوامل خاصی که ممکن است احتمال ابتلا به ویتیلیگو را افزایش دهند می توانند ارثی باشند. حدود ۳۰ درصد موارد ویتیلیگو در خانواده ها رخ می دهد.
عوامل نوروژنیک: ماده ای که برای ملانوسیت ها سمی است ممکن است در انتهای عصبی پوست منتشر شود.
خود تخریبی: نقص در ملانوسیت ها باعث تخریب خود آنها می شود.
ویتیلیگو همچنین ممکن است در اثر برخی رویدادها، مانند استرس فیزیکی یا احساسی، ایجاد شود . از آنجایی که به نظر می رسد هیچ یک از توضیحات به طور کامل این وضعیت را توضیح نمی دهد، ممکن است ترکیبی از این عوامل باعث ایجاد ویتیلیگو شود.

آیا ویتیلیگو دردناک است؟

ویتیلیگو دردناک نیست. با این حال، می توانید آفتاب سوختگی های دردناکی را در قسمت های روشن تر پوست دریافت کنید. محافظت از خود در برابر نور خورشید با اقداماتی مانند استفاده از کرم ضد آفتاب، دور ماندن از نور خورشید در ساعاتی که قوی ترین آن ها است و پوشیدن لباس های محافظ بسیار مهم است. برخی از افراد مبتلا به ویتیلیگو گزارش کرده اند که گاهی اوقات، از جمله قبل از شروع رنگدانه، خارش پوست دارند.

آیا می توانم ویتیلیگو را به ارث ببرم؟

ویتیلیگو لزوما ارثی نیست. با این حال، حدود ۳۰ درصد از افرادی که ویتیلیگو دارند، حداقل یکی از بستگان نزدیک خود را دارند که به ویتیلیگو نیز مبتلا است.

علائم و نشانه های ویتیلیگو چیست؟

لکه های پوست رنگ از دست می دهند. این می تواند شامل چشم ها و/یا غشاهای مخاطی در دهان یا بینی شما باشد.
تکه های مو روی سر یا صورت شما زودتر خاکستری یا سفید می شود.

چه مشکلاتی با ویتیلیگو مرتبط است؟

اگرچه ویتیلیگو عمدتاً یک بیماری زیبایی است، افراد مبتلا به ویتیلیگو ممکن است مشکلات مختلفی را تجربه کنند:

از آنجایی که ماکول‌ها فاقد ملانوسیت هستند، نسبت به سایر قسمت‌های پوست به نور خورشید حساس‌تر هستند، بنابراین به جای برنزه شدن، می‌سوزند.
افراد مبتلا به ویتیلیگو ممکن است برخی ناهنجاری‌ها در شبکیه چشم (لایه داخلی چشم که حاوی سلول‌های حساس به نور است) و مقداری تغییر رنگ در عنبیه (قسمت رنگی چشم) داشته باشند. در برخی موارد، مقداری التهاب شبکیه یا عنبیه وجود دارد، اما بینایی معمولاً تحت تأثیر قرار نمی گیرد.
افراد مبتلا به ویتیلیگو ممکن است بیشتر به سایر بیماری‌های خودایمنی (که در آن سیستم ایمنی بدن باعث حمله به خود می‌شود)، مانند کم‌کاری تیروئید ، دیابت ، کم‌خونی خطرناک ، بیماری آدیسون و آلوپسی آره‌آتا نیز مبتلا شوند . همچنین افراد مبتلا به بیماری های خودایمنی بیشتر در معرض خطر ابتلا به ویتیلیگو هستند.
افراد مبتلا به ویتیلیگو ممکن است در مورد پوست خود احساس خجالت یا اضطراب کنند. گاهی اوقات مردم بی ادب هستند – ممکن است خیره شوند یا چیزهای ناخوشایندی بگویند. این می تواند باعث شود که فرد مبتلا به ویتیلیگو دچار عزت نفس پایین شود. این به نوبه خود می تواند مشکلاتی برای اضطراب یا افسردگی ایجاد کند و باعث شود کسی بخواهد منزوی شود. اگر این اتفاق افتاد، باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا خانواده و دوستان خود صحبت کنید تا به شما در یافتن راه حل کمک کنند.

ویتیلیگو چگونه تشخیص داده می شود؟

معمولاً لکه های سفید به راحتی روی پوست قابل مشاهده هستند، اما ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند از لامپ Woods استفاده کنند که نور ماوراء بنفش (UV) را به پوست می تابد تا از سایر بیماری های پوستی متمایز شود.

چه شرایط دیگری شبیه ویتیلیگو است؟

شرایط دیگری نیز وجود دارد که باعث تغییر رنگ پوست یا از دست دادن رنگدانه می شود . این شامل:

لوکودرمای شیمیایی: قرار گرفتن در معرض برخی از مواد شیمیایی صنعتی باعث آسیب به سلول های پوست می شود و در نتیجه نواحی سفید خطی یا لکه دار پوست ایجاد می شود.
Tinea versicolor : این عفونت مخمری می‌تواند لکه‌های تیره‌ای را ایجاد کند که روی پوست روشن ظاهر می‌شود، یا لکه‌های روشنی که روی پوست تیره‌تر ظاهر می‌شود.
آلبینیسم: این وضعیت ژنتیکی به این معنی است که سطح ملانین کمتری در پوست، مو و/یا چشم دارید.
پیتریازیس آلبا: این عارضه با نواحی قرمز و پوسته پوسته پوست شروع می شود که به صورت تکه های پوسته پوسته روشن تر پوست محو می شوند.

ویتیلیگو چگونه درمان می شود؟

هدف از درمان پزشکی ایجاد یک رنگ پوست یکنواخت با بازگرداندن رنگ (رنگدانه مجدد) یا از بین بردن رنگ باقیمانده (دپیگمانتاسیون) است. درمان های رایج شامل استتار درمانی، درمان رنگدانه، نور درمانی و جراحی است.

ویتیلیگو می تواند باعث ناراحتی روانی شود و این توانایی را دارد که بر دیدگاه و تعاملات اجتماعی فرد تأثیر بگذارد. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است مراقب شما به شما پیشنهاد دهد که یک مشاور پیدا کنید یا در یک گروه پشتیبانی شرکت کنید.

چگونه می توانم از ویتیلیگو جلوگیری کنم؟

از آنجایی که هیچ کس به طور قطع نمی داند که چه چیزی باعث ویتیلیگو می شود، هیچ کس نمی تواند به شما بگوید چگونه از آن پیشگیری کنید. به طور کلی، این برای همه هوشمندانه است که عادات ایمن قرار گرفتن در معرض نور خورشید را رعایت کنند و از پوست خود به خوبی مراقبت کنند.

چشم انداز افراد مبتلا به ویتیلیگو چیست؟

حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از افرادی که ویتیلیگو دارند به طور کامل رنگ پوست خود را به دست می آورند. افرادی که بیشترین شانس را برای به دست آوردن رنگ پوست دارند، افرادی هستند که جوان هستند و ویتیلیگو در کمتر از شش ماه به اوج خود می رسد و عمدتاً در ناحیه صورت قرار دارد. افرادی که کمتر احتمال دارد رنگ خود را به دست آورند، کسانی هستند که در مراحل بعدی زندگی بر روی لب ها و اندام های خود به ویژه دست ها به ویتیلیگو مبتلا می شوند.

آیا ویتیلیگو کشنده است؟

نه. و به هیچ وجه مسری نیست.

در مورد زندگی با ویتیلیگو چه باید بدانم؟

در مطالعه در مورد ویتیلیگو، ممکن است این فکر را در بسیاری از جاها پیدا کنید که “ویتیلیگو تهدید کننده زندگی نیست، اما زندگی را تغییر می دهد.” این واقعیت که ویتیلیگو در طول زمان ایجاد می شود یکی از دلایل آن است. عامل دیگر این است که بسیاری از جوامع معتقدند ظاهر بسیار مهم است و باید از متفاوت بودن اجتناب کرد. این اغلب برای زنان بسیار صادق است.
برای همه مهم است که مراقب سلامتی خود باشند. آموزش خود در مورد ویتیلیگو و یافتن پزشکی که واقعاً در مورد بیماری و گزینه های درمانی می داند، کلیدی است. اگر علائم جدیدی پیدا کردید که باعث نگرانی شما شد، یا اگر سؤالی دارید، مطمئن شوید که صدای شما شنیده می شود.

یکی از بهترین غازیاغی یا همان قازیاقه درمان برای پیسی استفاده از  است .

غازیاغی یا همان قازیاقه گیاهی است علفی و چند ساله که تا حدود ۷۰ سانتی‌متر رشد می‌کند، غازیاغی دارای برگ‌های دراز به شکل بیضی و نوک‌تیز با گل‌های سفید یا صورتی کوچک  می‌باشد.

گیاه قازیاقه خودرو بوده و از تیره اسفناجیان است که در بیشتر مناطق معتدل سرد کشورها و در ایران بیشتر در استان‌های شمال غربی رشد می‌کند قازیاقه دارای برگ‌های مثلثی سر نیزه‌ای با دو گوشه در پایین می‌باشد. ساقه خوشه‌هایش بی‌برگ و درشت و حاوی دانه‌های قهوه‌ای براق است. ارتفاع آن به ۲۰ الی ۳۰ سانتی‌متر می‌رسد. طبیعت گیاه قازیاقه گرم و خشک بوده و در بعضی از نقاط ایران به ویژه در استان‌های غربی کشور مردم آن را به عنوان سبزیجات مصرف کرده و گاهی نیز با آن غذاهای متنوعی می‌سازند.